Terence’s verhaal

Symptomen

Vermoeidheid

Hartkloppingen, duizeligheid

Variabele maar aanhoudende schorre keel en hoest

Opvliegers, griepachtige symptomen

Hoe de symptomen zich ontwikkelden

Ik kreeg voor het eerst covid op kerstavond 2021. De eerste paar dagen merkte ik niks bijzonders op, maar in de weken erna kreeg ik last van hartkloppingen. In de daaropvolgende zomer waren deze afgenomen en hoewel ik nog niet 100% fit was, voelde ik me goed genoeg.

Eind september 2022 kreeg ik griep. Er was niets ongewoons aan. Maar na een paar weken hoestte ik nog steeds. Sterker nog, de hoest, samen met vlagen van vermoeidheid, opvliegers, schorre keel en hartkloppingen zou de volgende 5 maanden aanhouden. Op sommige dagen had ik het gevoel dat het beter met me ging, maar dan kwamen de symptomen toch weer terug.

Voordat mijn symptomen de kop opstaken deed ik tot wel acht zware vechtsportsessies per week. Ik beoefende dagelijks yoga en gaf er ook les in. Na mijn griep dwong ik mezelf om door te gaan, wat later een vergissing bleek te zijn. Ik moest minder gaan trainen.

Rond februari begon de mentale stress van deze symptomen echt zijn tol te eisen. Ik was toen al een paar keer in het ziekenhuis geweest om mijn hart en longen te laten controleren. Ik had nog nooit hart- of longproblemen gehad. De conclusie van de artsen was altijd hetzelfde: ik was kerngezond en ze konden mijn symptomen niet verklaren.

Op dat moment begon ik me af te vragen of ik een chronische aandoening had. Mijn huisarts leefde met me mee, maar kon geen oplossing bieden.

Wat heeft geholpen: een nieuw begrip

Omdat ik steeds symptomen kreeg die leken op een infectie, nam ik in eerste instantie aan dat mijn immuunsysteem op de een of andere manier was aangetast.

Ik heb al jaren last van rugpijn en in mijn yogaoefeningen heb ik gekeken naar het verband tussen rugpijn en emotionele belasting. Daarom vroeg ik me af of er een verband zou kunnen zijn tussen dit soort immuunsymptomen en emoties. Ik schreef een bevriende arts en vroeg haar wat haar gedachten waren.

Ze schreef terug dat er zeker een verband was en vertelde me dat het immuunsysteem ‘vast’ zat. Ze gaf ook andere belangrijke informatie; ze vertelde me dat ik mijn lichaam moest laten weten dat de ziekte voorbij was en dat er een nieuwe periode van gezondheid aanbrak.

In de daaropvolgende maanden onderzocht ik dit in mijn yogapraktijk en deed ik online onderzoek. Het bleek dat anderen ook tot soortgelijke conclusies waren gekomen over het vastzitten van het immuunsysteem. Gezonde atleten die nooit eerder last van aandoeningen gehad, hadden een infectie opgelopen en ervoeren symptomen lang nadat het virus zogenaamd voorbij was.

In tegenstelling tot een verzwakt immuunsysteem zou het dus wel eens het tegenovergestelde kunnen zijn. Mijn immuunsysteem was eigenlijk sterk, maar was niet uitgeschakeld toen het niet meer nodig was.

Dus in plaats van te werken aan het versterken van mijn immuunsysteem, werkte ik nu aan het ontspannen van het lichaam om het zijn werk te laten doen.

Al snel merkte ik een verbetering van mijn symptomen.

Maar ik was er nog niet vanaf. Begin maart werd ik opnieuw zwaar verkouden. Op dat moment stopte alle trainingen in de vechtsport en had ik moeite met lesgeven.

Mijn angst was dat dit het begin zou zijn van weer een 5 maanden durende periode van symptomen. Ik merkte echter dat mijn symptomen die van een gewone verkoudheid waren en verschilden van de langdurige symptomen waar ik last van had gehad. Ik zag het als een kans voor het immuunsysteem om zichzelf te resetten.

Wat heeft geholpen: een geruststellend gesprek voeren met het lichaam

Met de hulp van mijn eigen ervaring in yoga en meditatie, werkte ik aan het loslaten van vastzittende emotionele patronen en stressreacties, die eraan konden bijdragen dat mijn immuunsysteem vastzat in de vecht- of vluchtmodus.

Ik stelde mijn geest gerust dat ik geen mysterieuze ziekte had. Ik voelde mijn symptomen niet als een ziekte in het lichaam, maar als het immuunsysteem dat iets probeerde aan te pakken dat er eigenlijk niet was. Ik moedigde mijn immuunsysteem aan om zich terug te trekken en het wat rustiger aan te doen.

Wat heeft geholpen: werken met mentale patronen in opbouwen

Begin april voelde ik me 70% hersteld en goed genoeg om weer vechtsporten te beoefenen. Op deze momenten zat ik dicht bij mijn normale gezondheid en ervoer ik mijn normale vitaliteit. Overmatige inspanning kan echter nog steeds een terugval van symptomen veroorzaken. Daarom is het belangrijk om een beheersbare snelheid aan te houden in het opbouwen van activiteiten.

Dit kan erg frustrerend zijn, omdat sporters gewend zijn aan een robuuste gezondheid en zichzelf tot het uiterste drijven.

Voor mij was het meest cruciale inzicht om te experimenteren met een alternatieve trainingsaanpak, waarbij ik rekening hield met mogelijke terugkerende symptomen en leerde omgaan met de emotionele reacties (frustratie, wanhoop) die vaak gepaard gaan met deze symptomen.

Wat heeft geholpen: Milde lichaamsbeweging.

Zoals gezegd is een beheersbaar tempo erg belangrijk geweest bij het herstel. Als je een knieblessure hebt, kun je na een eerste herstelperiode weer sporten, maar voorzichtig. Weten hoe en wanneer je moet bewegen is belangrijk en dat heb ik met vallen en opstaan geoefend voor mijn herstel.

Zoals gezegd, heb ik yoga en meditatie gebruikt om stresspatronen los te laten die mogelijk hebben bijgedragen aan het vastzitten van mijn immuunsysteem. Ik gebruikte dit ook om mijn fysieke en mentale stress los te laten die door de symptomen zelf werd veroorzaakt.

Het heeft ook enorm geholpen om – wanneer ik daartoe in staat was – vechtsporten te blijven doen. Het was veel beter om naar buiten te gaan en een rustige sessie te doen, dan thuis te blijven en geen training te volgen. Het sociale aspect van de trainingen hielp ook veel.

Wat heeft geholpen: de mogelijkheden zien om te groeien in ziekte

Deze ziekte heeft me geleerd om een goede gezondheid niet als vanzelfsprekend te beschouwen. Ik ben mentale patronen gaan onderzoeken die er misschien toe hebben bijgedragen dat het immuunsysteem vastzit.

Ik heb bijvoorbeeld gemerkt dat een intense stressreactie een symptoom kan uitlokken. De les hier is om manieren te leren om de reactie van het lichaam op alledaagse stress te verminderen.

Wat heeft geholpen: tegenslagen verwachten en ermee om leren gaan

Zoals gezegd, duurde het herstel lang (1,5 jaar) en waren er periodes van bijna perfecte gezondheid, gevolgd door het weer opduiken van een symptoom. Een terugkerend symptoom kan een stressreactie veroorzaken, die het symptoom kan versterken en verlengen. Daarom is het accepteren van het feit dat ik me vandaag beter voel, maar dat ik me later misschien weer iets slechter voel, is belangrijk geweest.

Maar wanneer ik in dat proces probeerde uit te zoomen naar het grotere plaatje, zag ik dat het inderdaad gestaag vooruit ging. Het is belangrijk geweest om naar het grotere plaatje te kijken bij het herstel, in tegenstelling tot het plaatje van dag tot dag waar ik gewend ben naar te kijken als ik herstellende ben van een gewone ziekte zoals griep.

Terwijl ik aanvankelijk in een staat van paniek en verwarring was omtrent de symptomen, kan ik mezelf nu geruststellen dat dit voorbij zal gaan en dat ik me beter zal voelen.