Je kunt gestrest zijn zonder je lichaam te overbelasten
Ons lichaam is gebouwd om kortdurende, alledaagse stressfactoren aan te kunnen. De dagelijkse stressreacties worden gecoördineerd door het ANS (Autonoom Zenuwstelsel). Eerst wordt de activatie-modus (de SZS) in gang gezet om ons te helpen de uitdaging aan te gaan. Als de uitdaging voorbij is, treedt de ‘rust- en herstelmodus’ (het PZS) in werking.
Voor een sollicitatiegesprek kan ons hart bijvoorbeeld tekeergaan of moeten we plotseling naar het toilet. Dit zijn tekenen dat het SZS wordt geactiveerd. Dit hoeven we niet te vermijden. Sterker nog, elke keer dat we soepel omschakelen van activatie via het SNS en de-activatie via het PNS trainen we het lichaam om automatisch om te gaan met toekomstige stressoren.
Stress kan zich ophopen in het lichaam.
De effecten van lichamelijke stress kunnen zich in het lichaam opstapelen als het SZS en PZS na verloop van tijd uit balans zijn. Als we niet regelmatig in een staat van fysiologische rust gaan, is het alsof we altijd in de alarmmodus zitten zonder pauzes om reparaties uit te voeren en hulpbronnen aan te vullen. Het lichaam raakt geleidelijk uitgeput.
Ons lichaam reageert op dezelfde manier op stress, of deze nu afkomstig is van ons lichaam, onze denken of van gebeurtenissen om ons heen.